Παρά την ισοπαλία στις έδρες (από 35) μεταξύ Λικούντ (Νετανιάχου) και της Κεντροδεξιάς σφήνας του πρώην αρχηγού των IDF, Μπένι Γκαντς, οι εκλογές στο Ισραήλ για την ανάδειξη της 21ης σύνθεσης της Κνέσσετ αποτελούν απόδειξη της δεξιάς (συντηρητικής) στροφής του εκλογικού σώματος της γειτονικής χώρας. Παράλληλα δίνουν το ρεκόρ συνολικών ετών εξουσίας στον Μπενιαμίν Νετανιάχου, μετά το 2021, ο οποίος θα ξεπεράσει και τον founding father του κράτους του Ισραήλ, Δαβίδ Μπεν-Γκουριόν (παρέμεινε στην εξουσία από την ίδρυση του κράτους το 1948 μέχρι το 1963, ήτοι 15 χρόνια).
O Γκαντς, πολιτικός που προσπάθησε να κοντράρει το προφίλ του ισχυρού statesman Νετανιάχου, με παρεμφερή πολιτικά χαρακτηριστικά (στρατιωτικός, ήρωας πολέμου, κοκ) και παρεμφερή δυναμική ρητορική σε σχέση με ζητήματα ασφάλειας (Ιράν, Χεζμπολάχ, Χαμάς, κοκ) μπορεί να ισοφάρισε σε έδρες τον «Μπίμπι» ωστόσο η καταπόντιση των «Εργατικών» (6η θέση και -13 έδρες σε σχέση με το 2015), οι χαμηλές πτήσεις του Meretz (9η θέση και -1 έδρα σε σχέση με το 2015) και Kulanu (10η θέση και -6 έδρες σε σχέση με το 2015) δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια.
Η συντηρητική και ακροδεξιά ψήφος μοιράστηκε εξίσου καλά (συνολικά 26 έδρες) μεταξύ των κομμάτων των Ασκενάζι και των υπερ-ορθοδόξων Εβραίων καθώς και των Ρωσόφωνων Ισραηλινών του πρώην Υπουργού Άμυνας Άβιγκτορ Λίμπερμαν –κομμάτων που καλύπτουν σε μεγάλο φάσμα και την δεξαμενή των εποίκων των περιοχών της Ιουδαίας και της Σαμάρειας. Αναμφίβολα μια πτυχή του εκλογικού σώματος από την οποία ο Νετανιάχου θα αντλήσει συμμάχους για την απαραίτητη πλειοψηφία (61 έδρες) που θα τον οδηγήσει, τις επόμενες ημέρες, σε σχηματισμό κυβέρνησης.
Το «ροκάνισμα» Νετανιάχου διέσπασε και τις ψήφους των Ισραηλινών αραβικής καταγωγής που το 2015 είχαν κατέλθει με κοινό ψηφοδέλτιο μεταξύ των τριών βασικών κομμάτων. Σε τακτικό επίπεδο δε, η βοήθεια Τραμπ, η προ-αναγγελία για απόσχιση της Δυτικής Όχθης και η δυναμική αντιμετώπιση της τρομοκρατίας της Χαμάς σε συνδυασμό με τις εξελίξεις στο Συριακό (Γκολάν) απέδωσαν καρπούς.
Το κρίσιμο ερώτημα για την επόμενη ημέρα είναι πως θα προχωρήσει μια συζήτηση για την επανέναρξη των συνομιλιών στο Παλαιστινιακό. Αν η προσάρτηση της Δυτικής Όχθης και των Υψωμάτων του Γκολάν θα επιφέρει νέες πραγματικότητες σε ολόκληρη την ισορροπία ισχύος της Μέσης Ανατολής και πως το Συριακό θα επιδράσει σε σχέση με τον ανταγωνισμό ισχύος Ισραήλ-Ιράν –με φόντο και τις κινήσεις της κυβέρνησης Τραμπ στον άξονα Δύσης-Τεχεράνης.
Στο εσωτερικό πάντως, αν ο Νετανιάχου δεν μπει στη φυλακή, δύσκολα θα αμφισβητηθεί στο προσεχές μέλλον. Στο τέλος της θητείας του θα μοιάζει περισσότερο με τον Ερντογάν και τον Πούτιν –σε σχέση με την παραμονή του στην εξουσία. Με μια ποιοτική διαφορά: Τόσο στο κράτος του Ισραήλ όσο και στους κόλπους της ισραηλινής κοινωνίας, η δημοκρατία είναι βαθιά ριζωμένη. Παρά την στροφή προς τον συντηρητισμό.
Του Ιωάννη-Σωτήριου Ιωάννου