Θετική εξέλιξη ο ορισμός της Πρέσβεως Τασίας Αθανασίου ως Ειδικής Απεσταλμένης του Υπουργείου Εξωτερικών για θέματα Συρίας, και η προσπάθεια αποκατάστασης των σχέσεων Αθήνας-Δαμασκού -κάτι το οποίο εισηγούμαστε από το 2016 (και για την Κύπρο, βλ. π.χ. εδω).
Σύμφωνα με το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών,
Στην εντολή της θα περιλαμβάνονται επαφές αναφορικά με τις διεθνείς πτυχές του Συριακού και τις συναφείς ανθρωπιστικές δράσεις, καθώς και ο συντονισμός ενεργειών ενόψει των διαμορφούμενων προσπαθειών ανοικοδόμησης της Συρίας.
Πάντως θα πρέπει να σημειωθεί ότι η προσπάθεια αυτή λαμβάνει χώρα σε μια διόλου εύκολη συγκυρία σε ό,τι αφορά τις εσωτερικές εξελίξεις στην Συρία.
Οι πιέσεις που δέχεται ο Άσαντ προέρχονται από πολλά και αλληλοσυνδεόμενα μέτωπα: την συντετριμμένη οικονομία με όλα τα συνεπακόλουθά της, την πανδημία, τις ελλείψεις τροφίμων, τα στρατιωτικά μέτωπα προεξέχουσας της σύγκρουσης με την Τουρκία στο Ίντλιμπ, κ.α.
Λόγω των πιο πάνω ο Άσαντ περνά μια κρίση εσωτερικής και εξωτερικής νομιμοποίησης ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τις σχέσεις του με τη Ρωσία. Συγκεκριμένα, όπως αναφέραμε πολλάκις, ο Πούτιν είναι εδώ και καιρό εκνευρισμένος για την ακαμψία -όπως ο ίδιος την αντιλαμβάνεται- που ο Άσαντ επιδεικνύει στη διευθέτηση των ανοιχτών ζητημάτων με την (ένοπλη) αντιπολίτευση -και την Τουρκία. Από αυτή την άποψη δεν είναι τυχαίο που ο Πούτιν βρίσκεται -κατά τα φαινόμενα- σε αναζήτηση αντικατάστασης του… συμμάχου του Άσαντ.
Έχοντας αυτά υπόψη, η Ελλάδα θα πρέπει να διαχειριστεί λεπτές ισορροπίες και να μην πέσει στην παγίδα του να επενδύσει πάρα πολλά στον ίδιο τον Άσαντ, αλλά να παίξει το διπλωματικό παιχνίδι όσο καλύτερα γίνεται διαδραματίζοντας ένα επικοδομητικό ρόλο για το μέλλον του συριακού λαού και διασφαλίζοντας τα συμφέροντά της.
Του Ζήνωνα Τζιάρρα